دانشگاهی که حاشیه اش از متنش پر رنگ تر است!
حادثه ی علوم تحقیقات کارد را به استخوان دانشگاه آزادی ها رساند! من هم یکی از آن هایی که کارد به استخوان که هیچ، از استخوانش هم عبور کرده ام! سکوت در دانشگاه آزاد و سراسری و غیره و غیره جواب نمیدهد! بیانیه ی بسیج و انجمن علمی و کذلک هم پشم! اعتراض مستقیم به مسئولین هم که ...

دانشگاه آزاد را میگویم! همین چند وقت پیش بود به بهانه ی روز دانشجو پُستی در مورد دانشگاه ها بخصوص نوعِ آزادش منتشر کردم. همه ی هم و غم دانشگاه این است که پول واحد های دانشجو را بگیرد! مبادا امروزش فردا بشود! نکند یک لحظه دانشجو احساس راحتی کند! لباسش فلان طور و بهمان طور نباشد! به آسانی پاس نشود که دوباره پول همان واحد را بگیرند. دستش را در بینی اش کرد پول بگیرند؛ مبادا در دانشگاه پسری از ۳ متری دختری رد بشود؛ مبادا پسری از دختری جزوه بگیرد؛ مبادا هزینه های دانشگاه زیاد شود تا دستش را جلوی سازمان مرکزی دراز کند؛ مبادا دانشجو چیزی یاد بگیرد! اینهمه شهریه از دانشجو گرفته می شود، با پولش چه کار میکنید؟! هر نوع امکان رفاهی ای را که توانسته اید گرفته اید! نیم مثقال امنیت میتوانستیم داشته باشیم که علوم تحقیقات ثابت کرد همان را هم نمیتوانیم داشته باشیم! اصلا دانشجو در دانشگاه آزاد جایگاهی دارد؟! همین هفته ی گذشته بود که یکی از سرویس های دانشکده دامپزشکی دانشگاه ما در راه خراب شد! خدا رحم کرد که اتفاقی برای بچه ها نیافتاد! هر روز چندین سرویس باید جاده ی باریک و خطرناک و دوطرفه ی کشت و صنعت کارون را برای رسیدن به دانشکده طی کند! با همان قشر اتوبوس هایی که علوم تحقیقات داشت(و دارد و خواهد داشت و کسی کَک اش هم نخواهد گزید که ۴ دی ۹۷ چه بر سر دانشجو ها آمد!). با همان هایی ک سر پیچ از شدتِ ترشحِ آدرنالین، همه ی بچه های درون اتوبوس جیغ می کشند!
.
این التهاب ها و پیگیری های صوری زودگذر است! ترم بعدی حتی یادشان نمی آید در چه روزی این حادثه روی داد! چه برسد به اینکه بخواهند ناوگان حمل و نقل را آپدیت کنند! نه علوم تحقیقات یادش خواهد ماند نه هیچ واحد دیگری! فقط پول گرفتن و ایراد گرفتن و اذیت کردن دانشجو یادشان می ماند و بس! این یادشان می ماند که حاشیه را تا جای ممکن از متن پر رنگ تر کنند! این یادشان می ماند که همان اندک رفاه دانشجو را هم بگیرند! این یادشان می ماند که با کم ترین تجهیزاتی که برای تاسیس یک مهد کودک هم مضحک است، مثل قارچ واحد دانشگاه آزاد برویانند و پُزش را بدهند. بیش از یک میلیون دانش آموز را از چند سال قبل از کنکور با تبِ کنکور ملتهب میکنند و موسسه ی کوفت و زهر مار میسازند که دانش آموز در کنکور تِر نزند و هزار استرس و افسردگی و چه و چه به نوجوان بدبخت وارد میکنند که برود دانشگاه و بعد زارت، همان جوانی که نوجوانی اش با خوراک مسموم کنکور به فنا رفت را می اندازند ته دره و بعد کمیته بررسی میگیرند و دنبال مقصر میگیردند و انگشت اتهام را به دیگری نشانه میگیریند! مقصر خودشان اند! نه نه! مقصر ماییم که میبینیم و باز کوتاه می آییم و چیزی نمیگوییم و باز کوتاه می آییم و هنوز هم کوتاه می آییم! اگر هم در دانشگاه بلایی سرش نیاید، مدرکش را که گرفت، یک کوزه به او هدیه می دهند تا مدرکش را درونش بگذارد و آبش را بنوشد! انگار نه انگار که دانشجو آرزو و امیدی از دانشگاه رفتن داشته!
.

علوم و تحقیقات ها تکرار می شود تا وقتی دغدغه ی مسئولین میز و سِمت شان است! تا وقتی میبینیم و چیزی نمی گوییم! تا وقتی دانشگاه ها و آموزش عالی وضعشان همین است!

(پایان همه ی پست های اینستاگرامم "تموم___" میگذارم ولی پایان این یکی نمیگذارم چون این اتفاقی نیست که با دو خط نوشتن من و بقیه تمام بشود، تا ابد باز است و این نالایقانِ مسئول نما باید پاسخگو باشند!)
پ.ن: روح تمام دانشجویان از دست رفته از جمله دو دانشجوی دامپزشکی واحد علوم تحقیقات شاد!
پ.ن: میخواهم بگویم امید وارم آخرین حادثه از این دست باشد ولی فکرش را که میکنم میبینم چند سال پیش دبستانی آتش گرفت، چند طفل معصوم سوختند، رسانه ها ملتهب شدند، یِکَم بعد التهاب ها خوابید! امسال هم چند طفل معصوم دیگر سوختند، بعد التهاب رسانه ها، پیگیری از فلانی و بهمانی، سکوت و تمام؛ پرونده بسته شد! علوم تحقیقات هم احتمالا همینطور است! التهاب، پیگیری های عوام فریبانه، سکوت، تمااااام!
پ.ن: ...
#مجتبی_صانعی