... طول و عرض و ارتفاع و در یک کلام حَجِم دنیایمان، دستِ خودمان است!

کتاب میشود سرآغازِ جرقه ی فکری در سرِ من! نمیدانم؛ شاید هم در سرِ تو!!! اصلاً در سرِ ما! -این طوری بهتر شد فک کنم-

اصلاً همین جرقه هاست که می‌شود طول و عرض و ارتفاع-همان حجم- دنیایمان! دنیایی که ارتفاعش بی کرانِ آسمان و عرضش، بیکرانِ زمین می‌شود با همین کتاب[طولش بی کرانِ چه میشود، چیزی به ذهنم نرسید! یاری کنید لدفن!!!].

در این دور و زمانه که کتاب فروشی، اضغر کبابی می شود و کتابخانه‌ی مرکزی، کتابخانه‌ی پشت کنکوری‌های مقیمِ خیابان‌های مجاور می‌شود؛ کتابخوان‌ها، جمعیت قلیل و سیلِ کتاب‌نَخوان‌ها(پ.ن۱) جمعیتِ کثیر و سهمِ مطالعه‌ی هر ایرانی اگر دانشجو باشد تنها به لطفِ اصرارِ چندصد باره‌ی استادِ فلان درس می‌شود دو صفحه کتابِ درسیِ کُلفتِ ثقیل الهضم و اگر دانش آموز باشد - که صد در صد و چشم بسته باید گفت پشت کنکوری است- سهمش می‌شود دو صفحه و چند پاراگراف بانضمام چنصد تِستِ باخود و بی خود و کتاب‌هایی به مراتب حجیم‌تر و کُلُفت‌تر از آناتومی و فیزیولوجی، از فلان موسسه‌ی کنکور و بهمان آموزشگاهِ کنکور و اگر آن ایرانی، صرفاً یک ایرانی باشد و بَس، سهم مطالعه‌اش اگر منفی نباشد، مثبت نیست، تنها دلخوشی، می‌شود همین اندک دُور و وَری هایی که کتاب می‌خوانند و کتاب هدیه می‌دهند! و باز می‌خوانند و مجدداً هدیه می‌دهند!

آهای آنهایی که کتاب می‌خوانید، الهی حجمِ دنیایتان بَسیط تر از قبل:)

تموم___

#مجتبی_صانعی

پ.ن۱: کتابخوان رو رویِ هم نوشتم ولی کتاب نَخوان رو جدا! چون اونی که کتاب نمی‌خونه، چه معنی داره فعلِ نخوندش رو به کتاب بچسبونم؟!؟!؟ اصلاً اون موقع فَرقِش با کتاب خون میشه فقط یه "نون" به انضنام یک "فتحه"! این منصفانه ست؟!

پ.ن۲: دوتا کتابی که امسال واقعاً خیلی حال کردم باهاشون: احضاریه علی موذنی/ انتشارات اسم و دوازدهم علی موذنی/ انتشارات اسم

پ.ن۳: فکر کنم بهترین هدیه کتاب باشه! - البته بهترین هدیه به کسایی که کتاب رو برا خوندنش دوس دارن؛ نه برا خوشگلیِ کتابخونه شون! - 

پ.ن۴: خیلی وقته در مورد کتاب می‌خواستم بنویسم! دستِ بر قضا امشب شد اون شبی که ذهنم تَراوید!